Αγριόχηνες … ένα ποίημα από την Mary Oliver.

Αγριόχηνες.

Δεν χρειάζεται να είσαι καλός.

Δεν χρειάζεται να περπατήσεις στα γόνατα

για εκατό μίλια μέσα από την έρημο, μετανοώντας.

Μονάχα πρέπει να αφήσεις το μαλακό ζώο του σώματός σου

να αγαπά αυτό που αγαπά.

Μίλησέ μου για την απελπισία, τη δική σου, κι εγώ θα σου μιλήσω για τη δική μου.

Παράλληλα, ο κόσμος συνεχίζει.

Παράλληλα, ο ήλιος και τα καθαρά βότσαλα της βροχής

κινούνται κατά μήκος των τοπίων,

πάνω από τα λιβάδια και τα βαθιά δέντρα,

τα βουνά και τα ποτάμια.

Παράλληλα, οι αγριόχηνες, ψηλά στον καθαρό μπλε αέρα,

οδεύουν προς το σπίτι και πάλι.

Όποιος κι αν είσαι, όση μοναξιά κι αν νιώθεις,

ο κόσμος ο ίδιος προσφέρεται στη φαντασία σου,

σε καλεί, όπως οι αγριόχηνες, σκληρά και συναρπαστικά

ξανά και ξανά ανακοινώνοντάς σου τη θέση σου

στην οικογένεια των πραγμάτων.

Λίγα λόγια για την Mary Oliver :

Ξεκίνησε να γράφει ήδη από τα δεκατέσσερά της χρόνια. Η Mary Oliver, γεννημένη στο Οχάιο το 1935, αντλεί την έμπνευσή της από την ομορφιά της φύσης και υμνεί το φως του πνεύματος. Η ίδια, λίγες πληροφορίες έχει δώσει για τον εαυτό της και τις σκέψεις της, καθώς πάντοτε προτιμούσε να μιλάει η ποίηση αντί γι' αυτήν. Απλή και αυθεντική προσωπικότητα, βλέπει την σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στα πάντα, με τη διαύγεια και την καθαρότητα ενός ελεύθερου νου, μα και με την ζεστασιά και τρυφερότητα της καρδιάς.Βραβευμένη το 1995 με το Πούλιτζερ για την συλλογή American Primitive, η Mary Oliver καταφέρνει να μεταδώσει την έκσταση αυτή της φυσικής πληρότητας, δοξάζοντας το φυσικό περιβάλλον με λιτές και εύστοχες περιγραφές, οι οποίες αγγίζουν βαθιά την ψυχή του αναγνώστη. Τα τοπία, τα ζώα, ο άνεμος, ο ουρανός, όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα ευλογημένη, μέσα από ποιήματα δυνατά κι ευαίσθητα, αντανακλώντας την ανανέωση, την αγάπη, την πίστη και την ελπίδα που εκείνα πρεσβεύουν.

Τα ποιήματα της Mary Oliver αποτελούν έναν βαθύ διαλογισμό πάνω στη ζωή και εκφράζουν την ευγνωμοσύνη για την χάρη που μας δίνεται, να είμαστε μέρος του θαυμαστού αυτού σχεδίου. Πόση ομορφιά, πόση χαρά μπορεί να περιβάλλει την ανθρώπινη ζωή, όταν συγκεντρώνεται κανείς στο «εδώ και τώρα», στην παρατήρηση του τι είναι αυτό για το οποίο έχουμε κληθεί σε αυτόν τον τόπο; Η Mary Oliver, με όλον τον ρομαντισμό που δωρίζει απλόχερα με τα ποιήματά της, μας δίνει την απλή απάντηση: Αγάπη.